-Å få vere med i styret til Sparebank 1-stiftinga er toppen av kransekaka.

-

Det er ikkje mange i Kvinnherad som har vore med i fleire styrer og utval enn Gunnar Våge. Sjølv er han frå Varaldsøy, men tok etter kvart ferja over fjorden for godt, og slo seg ned nærare jobben i Kvinnherad Sparebank.

– For min del starta lags-engasjementet i fotballgruppa til Rosendal Turnlag. Eg og fleire andre frå Varaldsøy pendla allereie på 1960-talet til trening og kamp for klubben sitt A-lag, forklarar den spreke 73-åringen. Alltid like blid, og veldig ofte med ein venlegsinna og småhumoristisk kommentar på lur.

– Eg har hatt mange gode opplevingar både i politikken og i lagslivet, men å få vere med i styret til Sparebank 1-stiftinga er toppen av kransekaka. Det er rett og slett ein «gull-jobb», smiler ein som lurer på korleis det hadde sett ut i frivillig sektor, utan dei godt og vel 150 millionane som til no er delt ut. Og det berre frå Sparebank 1-stiftinga.

– Kanskje er det ein annan type dugnad me ser i dag. Men at viljen til personleg innsats forsvinn i havet av milde pengegåver, det har eg ikkje tru på. Snarare tvert om. Pengane me deler ut genererer stadig fleire prosjekt, og endå meir dugnad. Det er rett og slett eit eventyr, slår Gunnar fast.

Tidlegare visste dei som møtte fram på gåveutdelingane kor mykje pengar søknaden hadde resultert i.

– Det vart det for litt sidan slutt på. No veit dei berre at dei skal få ei pengegåve. Ikkje kor stor ho er. Utan tvil eit lurt grep, som skapar endå meir spenning og god stemning på desse gåvedryss-kveldane, meiner Gunnar Våge. Glad det framleis er litt tid att til han rundar 12-årsgrensa, og må ut av det gode selskapet.

-Godt å bli minna på om kor heldige me er.

Magnhild Haugland er ein av veteranane i Sparebank 1-stiftinga, der ho no er nestleiar i styret. I kvardagen arbeidar 46-åringen frå Uskedalen som marknadsrådgjevar og analytikar for straumselskapet Wattn.

– Ein kjekk og spennande jobb. Men det er jammen også vervet i stiftinga. Det er utruleg flott å få innsikt i alt det som skjer av frivillig arbeid i Kvinnherad. Og samstundes vere med å bidra til å sikre god kvalitet på alle dei flotte aktivitetane. Det er verkeleg ei takknemleg oppgåve, smiler 46-åringen frå Uskedalen.

Ho var ikkje gamle jenta då ho byrja å spela i korps. Og etter at ungdomsskulen var unnagjort, var vegen kort til den velrenommerte musikklina på Stord vidaregåande. Sidan venta eitt år på Manger folkehøgskule, i brass-metropolen Nordhordland.

– Draumen var å kunne leve av spelinga. Men det skjøna eg jo etter kvart at var tilnærma umogeleg. Eg fekk meg like fullt ein hobby for livet. Mykje av det eg lærte i musikken har vore nyttig både i arbeidsliv og i styresamanheng. Det å spela på lag og gjera kvarandre gode er aldri feil, smiler korpsentusiasten.

Når ho snakkar med folk utanfor kommunen, er det mange som er misunnelege på den store pengebingen som stiftinga administrerer.

– Me har kanskje vorte litt bortskjemde med åra. Godt då å bli minna om kor heldige me er, seier Haugland.

– Er det søknadar som er ekstra kjekke å innvilge?

– Det er kjekt med alle søknadane me får inn. Men eg må innrømme at eg er litt svak for nokre av dei som kjem frå dei minste laga. Dei ber om så lite, og så gjer dei så mykje. Gjerne for dei som står litt utanfor. At eldre hjelper dei yngre tykkjer eg også er heilt strålande.

– Eg er svært takksam for å ha fått dette vervet, og kjenner på eit stort ansvar.

Dei som var til stades på den siste gåveutdelinga, i starten av mai, fekk oppleve styreleiar Jan Magnus Aasen i duett med Gunn Gravdal Elton. Sistnemnde som lukkeleg mottakar av pengestønad til dei såkalla «Odda-konsertane». Fint vart det. Etter eit langt liv som bassist og vokalist i diverse band-konstellasjonar på nordsida av kommunen vår, visste Aasen at dei gamle kunstane enno ikkje har gått i gløymeboka.

– Musikk har alltid vore viktig for meg. Eg var med å starte band allereie på ungdomsskulen. Har spelt mykje til dans, og har framleis glede av å klimpra litt på både gitar og orgel, røper mannen som til dagleg er produksjonssjef på travle Ølve Industrier. Og som tok over stafettpinnen som styreleiar i Sparebank 1-stiftinga for eit godt år sidan. Etter at Svein Arne Eidsvik hadde hatt «jobben» i heilt sidan 2010.

– Eg er svært takksam for å ha fått dette vervet, og kjenner på eit stort ansvar. Noko som eg definitivt deler med kompetente styrekollegar, og ein dagleg leiar som legg det aller meste til rette for oss. Me har også veldig gode retningsliner for å ta gode avgjerder, slår Jan Magnus fast.

Han er like fullt levande oppteken av at stiftinga skal femne endå breiare enn ho gjer i dag.

– Med så mange søknadar som me får inn kvart halvår, er det lett for å tru at alle kjenner til oss. Men eg er ganske så sikker på at det framleis er organisasjonar og lag som tenkjer at her er det ikkje noko å henta for dei. Men det kan det så absolutt vere, oppmuntrar styreleiaren i stiftinga.

Han veit samstundes at stiftinga ikkje klarer å gjere alle til lags.

– Me pleier ikkje å grunngje avslaga våre. Og sjølv om søknadane er aldri så gode, kan det vere at dei ikkje når fram i første forsøk. Då gjeld det berre å prøve på ny, seier Jan Magnus Aasen.